વરસાદી વ્યથા (અછાંદસ)

સાચ્ચે જ
જેની બીક હોય તે જ થાય.
એટલે જ હું નહોતો વરસતો.
જેનો ડર હતો
એ જ થઈને રહ્યું.......
મારા વરસવાની સાથે જ
આ
કવિઓ
તૂટી પડ્યા
મારા પર કવિતા લખવા....
પણ શું કરુ ?
મોરના ગહેકાટ માટે મારે વરસવુ પડ્યુ,
ઢોરના વલખાટ માટે મારે વરસવુ પડ્યુ.
- મુકેશ દવે.

પિતા - અછાંદસ

જેની
હાજરી
મધ્યાહ્નનો તપ્ત સૂર્ય
અને
ગેરહાજરી
અમાસનો નર્યો અંધકાર
એટલે
પિતા.............

- મુકેશ દવે

વિગતનું વળગણ - ગીત

*ગીત*

લૂમોઝૂમો મૂછો માથે લૂખ્ખેલૂખ્ખો તાવ દઈને બેઠો છું,

ખૂલ્લંખૂલ્લા ઓટા માથે મારું આખું રાજ લઈને બેઠો છું.

ફાટેલ કોટના કાણેથી ટપકે

સિંદૂરી ગાથાઓ,

માથા વગરના ધડે વધેર્યા

શ્રીફળ સમ માથાઓ,

તાતી તગતગતી તલવારે લોહીઝર્યો ઈતિહાસ ધરીને બેઠો છું.

લૂમોઝૂમો મૂછો માથે લૂખ્ખેલૂખ્ખો તાવ દઈને બેઠો છું,

પાદર - ખેતર - ગામસીમાડે

થઈને ઊભો ખાંભી,

સેંથીમાંથી પ્રગટી જ્વાળા

આભને જાતી આંબી,

ઘરચોળાની ભાતો ફેંકી મીંઢોળબંધ સખાત કરીને બેઠો છું.

લૂમોઝૂમો મૂછો માથે લૂખ્ખેલૂખ્ખો તાવ દઈને બેઠો છું,

- મુકેશ દવે
તા.૨૫/૦૬/૨૦૧૬