ગઝલ - હસ્તલકીરા

રણઝણ વાગે જ્યાં મંજીરા,

હૈયે ઊમટે નરસિંહ – મીરાં.

કાયમ રડતા હોય નબીરા,

જીવી જાણે મસ્ત ફકીરા, 

 

નાદ અલખનો જાગી ઊઠ્યો,

સુખની એવી પ્રગટી પીરા.

સહેલું ના પોતાને મળવું,

પામે કોઈ માણસ ધીરા. 

 

આતમ ફરતાં જાળાં તોડી,

ચાદર વણતા ગાય કબીરા.

તો પણ સ્થિર રહે છે સંતો,

સુખ-દુ:ખના છો વાય સમીરા. 

 

મસ્તીમાં તો એ જ જીવે છે,

ખુદની દોરે હસ્તલકીરા.

-    -  મુકેશ દવે

    અમરેલી
તા.૨૬/૦૬/૨૦૨૧. શનિવાર

 

ગીત : અરસિક સાજણ

 

 

હોય છલોછલ વાવડી ને વાવડીના મીઠાં પાણી;

તોયે સાજણ તરસ્યા બેઠા.

છલક ઊછળે પાણીડાં ને પાણી ભીંજવે કેડસમાણી;

તોયે સાજણ કોરા બેઠા.

 

વાવડી ફરતી આંબાવાડી, આંબે બેઠી કોયલ ટહુકે,

આંબે ઝૂલે વસંતરાણી, ડાળેડાળે મંજરી મહેકે,

ફરફર વહેતો વાયરો ને ફોરમ લાવ્યો તાણીતાણી;

તોયે સાજણ આઘા બેઠા.

છલક ઊછળે પાણીડાં ને પાણી ભીંજવે કેડસમાણી;

તોયે સાજણ કોરા બેઠા.

વાવડીકાંઠે નેહ નીતરે, આંખોમાંથી મેહ વરસે,

પીડ દબાવી મુખડું મલકે, હૈયું પિયૂપિયૂ તરસે,

આંખે બેઠું આભલું ને આભે ચમકે વીજળીરાણી;

તોયે સાજણ ઝાંખા બેઠા.

હોય છલોછલ વાવડી ને વાવડીના મીઠાં પાણી; 

તોયે સાજણ તરસ્યા બેઠા.

-      - મુકેશ દવે 

aઅમરેલી

તા.૦૯/૦૬/૨૦૨૧, બુધવાર

ગીત - પરસ્પરનું આકાશ

 

ઓ રે સખી તારું આકાશ હવે હું ને વળી મારું આકાશ હવે તું,

પીંજરાંમાં પૂરાઈ કીયાં લગ રહેશું અલી ! આપણુંય ઊડવાનું શું ?

સોનાનું હોય તોયે પીંજરું કહેવાય એમાં

હોય નહીં આભના ઓછાયા,

પાંખો બે દીધી ભલી ઊડવાને કાજ હવે

છોડી આવ પીંજરાની માયા,

ઊજળાં આ નભ હેઠ રોટલોય મીઠો પણ પીંજરાંના મેવા ખારા થૂ.

પીંજરાંમાં પૂરાઈ કીયાં લગ રહેશું અલી ! આપણુંય ઊડવાનું શું ?

ડૂબવું જ હોય અલી દરિયે ડૂબાય કાંઈ

ખાબોચિયે ડૂબી ના મરવું,

તરવું જ હોય અલી સરવર તરાય કાંઈ

બાંધિયારા કૂવે ના તરવું,

પરપોટો ફોડીને વાયરો થઈ જાય એવું આપણેય થાઈ ચાલ છૂ,

પીંજરાંમાં પૂરાઈ કીયાં લગ રહેશું અલી ! આપણુંય ઊડવાનું શું ?

 

પાંખોમાં હામ ભરી ઊંચેરા ઊડશું અલી

જગ આખું આંખોમાં ઝીલશું,

બીજાના ટહુકાઓ બહુબહુ ઝીલ્યા હવે

આપણાં જ ટહુકામાં ખીલશું,

નભની વિશાળતામાં આપણી જ મોજ અને આપણું જ હોયે ઘૂટર ઘૂ.

ઓ રે સખી તારું આકાશ હવે હું ને વળી મારું આકાશ હવે તું,

- મુકેશ દવે 

અમરેલી 

તા.૦૪/૦૬/૨૦૨૧, શુક્રવાર