પરોઢ સાથે શિતળ વાયુ વાય ઘટોઘટ ગામને પાદર વડલા હેઠે,
પ્રાગડટાણે કલબલટાણું થાય લગોલગ ગામને પાદર વડલા હેઠે.
દી ચડેને ગામઆખાના વાવડ આવી ઠલવાતા જાય બ્હેરા કાને,
પનિહારીનાં ઠૂમકઠૂમક ઝાંખાપાંખાં જાય ઝીલાતાં નેજવાધારે,
નિશાળિયાના દે-દેકારા થાય અડોઅડ ગામને પાદર વડલા હેઠે.
ધોમધખેલો વગડો આવી પાણી પી'ને ટાઢા છાયે સીમ વાગોળે,
જોડિયો પાવો વડવાયુના ઝૂલે ઝૂલી મીઠુંમીઠું વાય ભાગોળે,
વ્હેતી લૂમાં પિયાવાની શિતળ માણ્યું તરસ્યાં પંથીઓને ખોળે,
ગંજીફાઓ પત્તાં ચીપ્યે જાય ચપોચપ ગામને પાદર વડલા હેઠે.
ગોધૂલિની ડમરી થઈને બાળખેલંદા હડી કાઢતા મંદિરદ્વારે,
કેફ તરસતાં લથડે પગલાં પાદર છોડી આથડતાં કોઈ અવડ ઓવારે,
ભૂતાવળની સજીવ થાતી દંતકથાઓ કાચાપોચા જણને ડારે,
ઘૂવડ-ભેરબ-વડના વાગોળ પાંખોમાં અંધાર ભરીને આંખ પસારે,
પાછલા પ્હોરે મોરપગાના ભાગ વડોવડ ગામને પાદર વડલા હેઠે.
- મુકેશ દવે
જામનગર
તા.૨૩/૦૪/૨૦૨૪, મંગળવાર
હનુમાન જયંતી
