ગીત - સાહ્યબાનો અણસાર

સાહ્યબો આવ્યાનો અણસાર; નજરું તાકે પે'લે પાર; હું વ્હેતી થઈ સોણાની મોઝાર જો,

ફાલ્યો પ્રીત્યુનો વિસ્તાર; ખૂલ્લાં મેલી દીધાં દ્વાર; હું તો ઊભી સજીને શણગાર જો.

વાસંતી વાયરો તોરણીયે ઝૂલે ને

ચોઘડિયાં ટોડલામાં મીઠેરું મ્હેકે,

કુંકુમના  સાથિયાઓ ઉંબરમાં  સોહે ને

ચાકળામાં ગૂંથેલા મોરલાઓ ગ્હેકે,

આંગણ છાંટ્યો છે ગુલાલ; ફૂલો વેર્યાં છે ચોપાસ; ફોરમ વરસી રહી છે ધોધમાર જો.

ઓરડાનાં લીંપણમાં ઓકળીઓ લ્હેરે ને

ભીંત્યુંમાં મ્હેકંતા વગડાઓ ઝૂલે,

ઢોલિયાના ગાલીચે ફૂલવેલી પાંગરે ને

લાજ્યુંનો માર્યો આખો અંબોડો ખૂલે,

ચૂડી-ઝાંઝરનો ઝણકાર; ગાલે ફૂટ્યો છે નિખાર; હૈયું ઝાલ્યું રહે ના પલવાર જો.

- મુકેશ દવે

જામનગર

તા.૨૩/૦૩/૨૦૨૪, શનિવાર