શનિવાર, 13 એપ્રિલ, 2024

ગીત - શાને લમણાઝીંક !

પોતાની મરજીના હરકોઈ સાધક છે તો શાને લમણાઝીંક હશે આ !
નોખીનોખી ફોરમના સૌ વાહક છે તો શાને લમણાઝીંક હશે આ !

સૌને દીધેલું અજવાળું ખુદને સાચું લાગે તો પણ બીજાને જૂઠ્ઠાણું છે,
સૌને કંઠે વ્હેતું ગાણું  ખુદથી એ પોંખાશે તોયે બીજાને ઉખાણું છે,
અજવાળાં-અંધારાં અહીંયા વ્યાપક છે તો શાને લમણાઝીંક હશે આ !

હરિના ગાડે હરિના ધોરી, હરિનો મારગ, હરિએ દીધું લીલું ખેતર,
ખેડુ જ્યારે હરિરસ તરસે - હરિરસ વરસે, હરિરસથી મ્હોરે વાવેતર,
હરિના દ્વારે ઊભેલાં સૌ યાચક છે તો શાને લમણાઝીંક હશે આ !
- મુકેશ દવે
તારીખ -૧૨/૦૪/૨૦૨૪
શુક્રવાર
જામનગર

બુધવાર, 27 માર્ચ, 2024

ગીત - સાહ્યબાનો અણસાર


સાહ્યબો આવ્યાનો અણસાર; નજરું તાકે પે'લે પાર; હું વ્હેતી થઈ સોણાની મોઝાર જો,
ફાલ્યો પ્રીત્યુનો વિસ્તાર; ખૂલ્લાં મેલી દીધાં દ્વાર; હું તો ઊભી સજીને શણગાર જો.

વાસંતી વાયરો તોરણીયે ઝૂલે ને
ચોઘડિયાં ટોડલામાં મીઠેરું મ્હેકે,
કુંકુમના  સાથિયાઓ ઉંબરમાં  સોહે ને
ચાકળામાં ગૂંથેલા મોરલાઓ ગ્હેકે,
આંગણ છાંટ્યો છે ગુલાલ; ફૂલો વેર્યાં છે ચોપાસ; ફોરમ વરસી રહી છે ધોધમાર જો.

ઓરડાનાં લીંપણમાં ઓકળીઓ લ્હેરે ને
ભીંત્યુંમાં મ્હેકંતા વગડાઓ ઝૂલે,
ઢોલિયાના ગાલીચે ફૂલવેલી પાંગરે ને
લાજ્યુંનો માર્યો આખો અંબોડો ખૂલે,
ચૂડી-ઝાંઝરનો ઝણકાર; ગાલે ફૂટ્યો છે નિખાર; હૈયું ઝાલ્યું રહે ના પલવાર જો.
- મુકેશ દવે
જામનગર
તા.૨૩/૦૩/૨૦૨૪, શનિવાર

ગુરુવાર, 25 મે, 2023

ગીત : બોદો રૂવાબ

બોલ, બોલ બોદા બૂંગિયાનો હળવેથી  કાન ઝાલી બોલ,
કે, દેડકાનાં ચામડેથી વાગે નઈ ઢોલ.

પાંપણ પછવાડમાં  સંતાડી રાખ્યો'તો
ચાડિયાએ વીંછિયો સ્વભાવ, 
શબ્દોના ખેડૂને પોતીકા ખેતરનો
આમ કદી જાગે કુભાવ ?
ખોલ, ખોલ જરા ચીતરેલી વાડ્યુંની ઢાંકેલી પોલ 
હવે સાચૂકલી ઝાંપલીથી ખોલ.

સૂરજની સામે જોઈ ડચકારા શેનો દેય
રેઢિયાળ ધણનો ગોવાળ ?,
કોરી ગમાણે બાંધી ખીલા નીચોવે ને 
બોઘરાંમાં  વેચે વરાળ,
તોલ, તોલ જરા સપનાં વલોવ્યાનો જાણીને મોલ 
પછી નીપજેલાં માખણ ને તોલ.

પરપોટો પાણી પર છાંટે રૂઆબ એનું
હોવાપણું કેવું ને કેટલું ?
વાયુની આછેરી ટપલી પડેને બસ
ફૂટી જાવું એવું ને એટલું,
ફોલ, ફોલ જરા પરપોટો હોવાની ઘટનાને ઠોલ
પછી જળનુંયે જળપણું ફોલ.
- મુકેશ દવે
અમરેલી
તારીખ : ૨૫/૦૫/ર૦૨૩

સોમવાર, 24 એપ્રિલ, 2023

ગઝલ - ચૂપ હું રહેતો નથી

હો ધાકનો વિસ્તાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી,
ને મૌન પરના વાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી.

હા, આંગળી જો દોષને ચીંધે; તો એ મંજૂર છે,
ખૂંચે કદી તલભાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી.

ફાલી જશું, પડશું લચી, સૌના ઉદર ઠારી જશું,
ઝંઝેડતાં દેમાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી.

બહુ સૌમ્ય છું ને ઘૂંટ કડવા પી શકું છું, તે છતાં-
બેધારી તલવાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી.

ભડકે બળે આ આયખું તો પણ કશી પરવા નથી,
સળગાવતાં ઘરબાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી.

ઉત્સુક હોઉં સત્કારવા સૌ દોસ્તને ખૂલ્લાં દિલે,
મન હો કપટની ધાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી.

નિર્દોષતાની સાબિતી લઈને ભલે આવો તમે,
પણ જૂઠનો આધાર જ્યાં; ત્યાં ચૂપ હું રહેતો નથી.
- મુકેશ દવે
અમરેલી
તા. ૨૫/૦૪/૨૦૨૩, મંગળવાર

ગાગાલગા ×૪

રવિવાર, 19 માર્ચ, 2023

ગીત - શું કહેશો ?

કાલ ઊઠીને કોઈ પૂછે કે, આંસુનાં એક બૂંદની અંદર તળિયાં લગની ડૂબકી દેતા આવડે છે ? તો શું કહેશો ?
કાલ ઊઠીને કોઈ પૂછે કે, કોરીમોરી આંખો વચ્ચે ઝરણાં જેવું નિર્મળ વહેતા આવડે છે ? તો શું કહેશો ?

એમ બને છે, ઘૂવડ એની પીળી આંખે સૂરજ આંજી ભોંયની પીઠે કાજળકાળી રાતનું ખંજર ઘચ્ચાક દઈ ભોંકાવે,
એમ બને છે, નજરો ઊપર પલાણ થઈ અંધારું આવે ને પછી તો પાંપણ માથે નીંદર બેઠી રોફ જમાવે,
કાલ ઊઠીને કોઈ પૂછે કે, અજવાળાને ખભ્ભે નાખી રવિકિરણને ભેટી પડતા આવડે છે ? તો શું કહેશો ?

એમ બને કે, સાવ અચાનક સુખસાગરના ટાપુ ઉપર ભડકે બળતો આભનો ટુકડો ધડામ કરતો આવે હેઠો,
એમ બને કે, એ ધરણી પર જળતરસતાં તરૂવર હેઠળ છાયતરસતો હાંકોબાંકો કરમફૂટલો ટળવળતો બેઠો,
કાલ ઊઠીને કોઈ પૂછે કે, એ તરસ્યાને વાદળમાંથી ખોબેખોબે ટાઢક પાતાં આવડે છે ? તો શું કહેશો ?

એમ બને કે, ભરઉનાળે ધોમધખેલા ઉજ્જડ રસ્તે અંકાયેલા પગલાંઓને લીલાલીલા ફણગા ફૂટે,
એમ બને કે, ભરચોમાસે ઝરમર ઝીલતી હરિયાળીની મોજ ભરીને ચાલ્યાં જાતાં પગલાંઓના અંજળ ખૂટે,
કાલ ઊઠીને કોઈ પૂછે કે, સાવ અનૂઠી કેડી ઉપર પગલાં માંડી આગળ ધપતા આવડે છે ? તો શું કહેશો ?

એમ બને કે, દશ્યભટકેલું કોઈ બિચારું ઊંટ પોતાની પીઠની ઉપર રણને લાદી છલકાતાં સરવરમાં નાખે,
એમ બને કે, રાજહંસો ધોળીધોળી પાંખ ભરીને આખેઆખું માનસરોવર પ્રાણતરસ્યાં રણમાં છાંટે,
કાલ ઊઠીને કોઈ પૂછે કે, પીડારણમાં ઊમટી પડતાં મૃગજળ ખાળી જીવી લેતા આવડે છે ? તો શું કહેશો ?
- મુકેશ દવે
અમરેલી
તા.૧૮/૦૩/૨૦૨૩, શનિવાર

બુધવાર, 15 માર્ચ, 2023

ગીત - ગૃહિણી

સખી, એથી તો લીલપ છવાઈ ગઈ,
હાં રે હું તો આંગણામાં આખી રોપાઈ ગઈ.

આંગણામાં લજ્જાળું લ્હેરાતી જૂઈ
મને મોગરાની ફોરમ વીંટળાતી,
કેળ અને ચંપાના શીતળ ઓથારે હું
ઝીણીઝીણી કુંપળે કોળાતી,
કેવી વ્હાલપથી લથપથ થઈ !
હાં રે હું તો ફૂલડાંથી હરખે પોંખાઈ ગઈ.

ટોડલા ને તોરણમાં મોતીડે પ્રોવાઈને
ચાકળાના આભલે ગૂંથાતી,
વગડાથી મઘમઘતાં ઘેરાં લીંપણમાં હું
રઢિયાળી ભાતે ચીતરાતી,
હું તો ઓકળીએ ઓળપાઈ ગઈ,
હાં રે હું તો ભીત્યુંના રંગમાં રોળાઈ ગઈ.

ખોરડે ખમ્માયું ઝીલતાં રાંધણિયાંની
મીઠી સોડમ થઈને રેલું,
ચૂલાની આગમાંથી પ્રગટાવી સ્વાદ
ભૂખ્યાં ઉદરની આગને ઠારું,
ઠર્યાં અંતરનો ઓડકાર થઈ,
હાં રે હું તો આંધણમાં આખી ઓરાઈ ગઈ.

સૌના સમણાંમાં ડૂબ્યાં મારાયે સમણાં 
ને સૌની પીડામાં હું ઓગળી,
કાળની થપાટે હવે ખભળેલાં ખોરડાંમાં
અડીખમ ઊભી હું ઓરડી,
ઘેરા અંધારે ઘેરાઈ ગઈ,
હાં રે હું તો મારાથી આખી ખોવાઈ ગઈ.
- મુકેશ દવે
પાન્ધ્રો
તા.૦૯/૦૩/૨૦૨૩
ગુરુવાર

સોમવાર, 6 માર્ચ, 2023

આસ્વાદ - પ્રજ્ઞાબેન ધારૈયા દ્વારા

 પીડિતાનું ગીત

ગોંદરા વચ્ચે ગોકીરો ને ગોકીરામાં ચીસ ને ફફડે પારેવું

મોટાઘરના માતેલાને લાગી'તી મધલાળ ને ઝાલ્યું પારેવું,
જળછલોછલ વીરડીની તોડી નાખી પાળ ને પીંખ્યું પારેવું,
રાતાંરાતાં પાણીડામાં ચીખોનો ઓવાળ ને ફસક્યું પારેવું,
લીરેલીરા ચુંદડીની માથે નાખ્યું આળ ને ધ્રુજ્યું પારેવું,
ગોજારા અંધારે ડંસ્યું કાળમુખાળું વિષ ને લથડે પારેવું.
ગોંદરા વચ્ચે ગોકીરો ને ગોકીરામાં ચીસ ને ફફડે પારેવું.

મોટા ઘરના મોભિયાએ કહી દીધું છીનાળ ને નફ્ફટ પારેવું,
માતેલાને દોડવાનો એણે આપ્યો ઢાળ ને નટખટ પારેવું,
અદકપાંસળી વાયરાએ ફેલાવીતી ઝાળ ને ભડભડ પારેવું,
અફવાઓના ટોળેટોળા થઈને આવ્યા કાળ ને હડબડ પારેવું,
વેરણછેરણ માળા ઉપર બોલે કાદવઘીંસ ને રગડે પારેવું.
ગોંદરા વચ્ચે ગોકીરો ને ગોકીરામાં ચીસ ને ફફડે પારેવું.
- મુકેશ દવે

યસ....
પારેવું એટલે ભોળું, ભીરૂ અને ગભરુ પંખીડું. પારેવાના પ્રતિકરૂપે અહીં ગરીબ ઘરની, સામાન્ય સ્ત્રીના શોષણની વાત કવિએ મર્મવેધક રીતે રજુ કરી છે. સમાજના વિકાસની સાથે સાથે સ્ત્રીઓ માટે પણ શિક્ષણ અને કારકિર્દીની દિશાઓ ખુલી ગઈ. સ્વતંત્રતા વધી. અને સ્ત્રીઓની સ્વપ્નની આંખ ખુલી અને ઉડવાને પાંખ પણ ખુલી. અરે દસે દિશાઓ એના માટે ખુલી  ગઈ. પણ પંખિણીને ક્યાં ખબર છે કે અવરોઘ આકાશમાં પણ હોય!
   ઇસ્મત ઉપર ક્રૂર પંજો પડે ત્યારે તેનું મોં બંધ થઈ જાય છે. ગોકીરો જ એવો થાય છે    કે એની કેફિયત સાંભળે પણ કોણ?
      નફ્ફટ નબીરાઓને છાવરવા માટે ગામનાં મોટાં માથાઓ પણ એ અબળાનું જ મલીન ચિત્ર ચીતરે છે. છિનાળ, કુલટા જેવા વિશેષણો સ્ત્રીને સાવ લાચાર કરી મૂકે છે‌.
      "અદકપાંસળી વાયરો ..." વાહ! કાનોપકાન થતી વાત માટે કેવો સરસ શબ્દ પ્રયોગ  કવિએ પ્રયોજ્યો છે!
   સત્યનું એક વજન હોય છે.પણ રે વિજ્ઞાનનો નિયમ! હલકું જલ્દી ઉંચકાય એ ન્યાયે સ્ત્રીની સચ્ચાઈ કરતાં એની બદનામી જલ્દી ફેલાઈ જાય છે. બસ પછી શું? વેરણ છેરણ માળો અને વેરણ છેરણ જિંદગી!
    પ્રસ્તુત ગીત માટે લોક બોલીની શૈલી પસંદ કરવા બદલ મુકેશજીને દાદ આપવી પડે. સ્ત્રીના અંદર બહારના ઉઝરડાં પ્રસ્તુત શૈલી સિવાય ઉજાગર થઈ શક્યા હોત કે કેમ એ સવાલ છે. મીઠી વીરડીની તૂટેલી પાળ, રાતાં ચોળ પાણી તો લીરેલીરા થઈ ગયેલી ચુંદડી જેવા શબ્દ પ્રયોગ પીડિતાનાં અંગ અને ઇજ્જત પર થયેલા જોરજુલમને વર્ણવવા માટે સક્ષમ છે.
     અતિ સંવેદના સભર ગીત પ્રસ્તુત કરવા બદલ દિલથી 
   ધન્યવાદ, દવે સાહેબ....💐💐💐💐
    પ્રજ્ઞા ધારૈયા,
  ૬/૩/૨૦૨૩.