સાહ્યબો આવ્યાનો અણસાર; નજરું તાકે પે'લે પાર; હું વ્હેતી થઈ સોણાની મોઝાર જો,
ફાલ્યો પ્રીત્યુનો વિસ્તાર; ખૂલ્લાં મેલી દીધાં દ્વાર; હું તો ઊભી સજીને શણગાર જો.
વાસંતી વાયરો તોરણીયે ઝૂલે ને
ચોઘડિયાં ટોડલામાં મીઠેરું મ્હેકે,
કુંકુમના સાથિયાઓ ઉંબરમાં સોહે ને
ચાકળામાં ગૂંથેલા મોરલાઓ ગ્હેકે,
આંગણ છાંટ્યો છે ગુલાલ; ફૂલો વેર્યાં છે ચોપાસ; ફોરમ વરસી રહી છે ધોધમાર જો.
ઓરડાનાં લીંપણમાં ઓકળીઓ લ્હેરે ને
ભીંત્યુંમાં મ્હેકંતા વગડાઓ ઝૂલે,
ઢોલિયાના ગાલીચે ફૂલવેલી પાંગરે ને
લાજ્યુંનો માર્યો આખો અંબોડો ખૂલે,
ચૂડી-ઝાંઝરનો ઝણકાર; ગાલે ફૂટ્યો છે નિખાર; હૈયું ઝાલ્યું રહે ના પલવાર જો.
- મુકેશ દવે
જામનગર
તા.૨૩/૦૩/૨૦૨૪, શનિવાર
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો