અછાંદસ - વતનની વાટે

વતનનાં ગામડે જઈ આવું.....
જરાંક અમથું એવું વિચાર્યું
ત્યાં તો.........!!!!!!!!!
આંબાવાડિયા સોંતી સીમ આવીને વીંટળાઈ ગઈ ગળે;
'ને કહે - લ્લે !! તું હવે ક્યાંથી મળે ???

સૂકીભઠ્ઠ નદી વહેવા લાગી કલકલ.... કલકલ.....
નદીના વહેણ વચ્ચે છીપરાં બાનો હાથ થઈ
મારાં મેલાઘેલાં લૂગડાં મંડ્યા ધોવા,
ને બાજુનાં છીંછરાં પાણી નાગોડિયા થઈ કરે છબછબિયાં,

તળાવમાં અડધી ડૂબેલી ભેંસો
તેજા ગોકળીને પીઠપર બેસાડી લલકારવા લાગી દૂહા......
અને કાંઠાના પાંચ છ ઝાડવાં મંડ્યા મોઈદાંડિયો ને ઓળકોળામડું રમવા,

ભાગી ગયેલી રૂપાળી છોકરીની વાતમાં
૧૦-૧૨ બેડાં ખાવા લાગ્યાં ડૂબકીઓ ભાડિયા કૂવામાં,

પાદરના વડલાં હેઠે ગઈકાલના છાપાં
આજના તાજા સમાચાર  ઉડાડવા લાગ્યા ગોરજમાં,

બજાર વચ્ચે કપૂરચંદની દુકાન બાવડું પકડીને કહે -
" કે'જે તારા બાપાને ખાતું ચૂક્તે નો'ય થાય;
પણ દાણા વગર કંઈ ભૂખે મરાય !!!!!

ચાર-પાંચ ભાભલાને લઈ બેઠેલો ચોક નેજવું કરીને
છમછમતા ઝાંઝરને ઓળખવાની મથામણમાં પડી ગયો,

ચોરે રામજી મા'રાજ ઝાલર વાગવાની રાહ જોતા
બેસી ગયા નીજગૃહે,

શેરીના નાકે  છીંકણીની ૫-૬ ડબ્બીઓ
ચપટી નાકે અડાડતી બેસી ગઈ,

પીયર આવેલી સૈયરોની કાંખમાં
રાસડા તાલીઓની ઝપટ દેવા લાગ્યા,

ઘરની ખડકી મારા સાંભળીને પગરવ
"આવ્યો મારો સાવજ" કહેતી ઉઘડી ગઈ

અને ત્યાં........જ.
બેસી પડ્યું મન ખીન્ન થઈને........
નથી જવું...........
પાછલા વરસોમાં જ્યારે ત્યાં ગયો ત્યારે
આમાનું કોઈ ક્યાં મળેલું ...!!!!!!!
 - મુકેશ દવે
તા.૧૯/૦૪/૨૦૧૭