અમે બોરડી ઝંઝેડી ખર્યાં ઝાકળના ટીપાં પણ એકેય બોરાં નવ પામિયાં હો જી રે,
અમે ખેતર લણ્યાં ને મળ્યા ભોથાના ખીપા પણ એકેય કણસલાં નવ જડિયાં હો જી રે.
મોટું ફળિયું સાવ સૂનું હાય ! નોધારા ઝાંપા,
નથી એકેય આંખ્યાળાં હાય ! ખોરડે અંધાપા,
રમે ખોળે ખાલીપા હાય ! હૈયે ઝુરાપા,
અમે અંજળ વચ્ચ ડૂબ્યાં હાય ! જડ્યા નૈ તરાપા,
અમે શ્રીફળ વધેરી ઝાર્યા અધમણ નિસાસા પણ એકેય દેવતા નવ રિઝિયા હો જી રે.
અમે ટૂચકા ફંફોળી હાય ! ઓસડિયાં ઘૂંટ્યાં,
અમે આશાવેલ સીંચી હાય ! ફૂલડાં ન ફૂટ્યાં,
હવે સરવરજળ ખૂટ્યાં હાય ! અશ્રુજળ છૂટ્યાં,
અમે મેણાંમાર ખાઈ હાય ! જીવતરને કૂટ્યાં,
અમે માથાં પછાડી કીધાં મંદિરિયાં રાતાં પણ ખોળામાં ટહુકા નવ ફૂટિયા હો જી રે.
- મુકેશ દવે
પાન્ધ્રો
તા.૨૧/૦૨/૨૦૨૩, મંગળવાર
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો