લીલુછમ લ્હેરાતાં વનમાં એક પછી એક પાન ખરે એમ પાંખર બેઠી ઘરમાં,
કલબલતાં પંખીના માળે વારાફરતી પાંખ ઊડે એમ સન્નાટાની ધાક જ પેઠી ઘરમાં.
હાલાવાલા અહીંયા હીંચ્યાં; ઝૂ્લ્યાં અહીંયા કાલાંવાલાં; માંડી અહીંયા પાપાપગલી,
અહીંયા કોરી પાટી ઉપર એક્કો-કક્કો ઘૂંટતાંઘૂંટતાં
ફૂલગુલાબી દોરી સપનાંઢગલી,
પાંખાળી નજરોની ઘોડી ઊડી ઊડી એક પછી એક સમણાં વેરે જાતી દેશાવરમાં,
લીલુછમ લ્હેરાતાં વનમાં એક પછી એક પાન ખરે એમ પાંખર બેઠી ઘરમાં.
એકેક ખૂણે અહીં ઝળુંબે ભર્યાં જીવનનાં
ખાટાંમીઠાં કંઈ સમરણના ઝાળાં,
અંધારઘેર્યાં આ ઘરમાંથી ઝરતી આંખો જોઈ રહી'તી
હરખવિહોણા આતપના ઉચાળા,
ખાલીપાના વસમા ભારે તોરણછાંડ્યા બારસાંખ પણ કડડભૂસ થઈ ભાંગી પડ્યાં અંતરમાં,
લીલુછમ લ્હેરાતાં વનમાં એક પછી એક પાન ખરે એમ પાંખર બેઠી ઘરમાં.
- મુકેશ દવે
પાન્ધ્રો,
તારીખ : ૧૬/૦૨/૨૦૨૩, ગુરુવાર
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો