બોલ, બોલ બોદા બૂંગિયાનો હળવેથી કાન ઝાલી બોલ,
કે, દેડકાનાં ચામડેથી વાગે નઈ ઢોલ.
કે, દેડકાનાં ચામડેથી વાગે નઈ ઢોલ.
પાંપણ પછવાડમાં સંતાડી રાખ્યો'તો
ચાડિયાએ વીંછિયો સ્વભાવ,
શબ્દોના ખેડૂને પોતીકા ખેતરનો
આમ કદી જાગે કુભાવ ?
ખોલ, ખોલ જરા ચીતરેલી વાડ્યુંની ઢાંકેલી પોલ
હવે સાચૂકલી ઝાંપલીથી ખોલ.
સૂરજની સામે જોઈ ડચકારા શેનો દેય
રેઢિયાળ ધણનો ગોવાળ ?,
કોરી ગમાણે બાંધી ખીલા નીચોવે ને
બોઘરાંમાં વેચે વરાળ,
તોલ, તોલ જરા સપનાં વલોવ્યાનો જાણીને મોલ
પછી નીપજેલાં માખણ ને તોલ.
પરપોટો પાણી પર છાંટે રૂઆબ એનું
હોવાપણું કેવું ને કેટલું ?
વાયુની આછેરી ટપલી પડેને બસ
ફૂટી જાવું એવું ને એટલું,
ફોલ, ફોલ જરા પરપોટો હોવાની ઘટનાને ઠોલ
પછી જળનુંયે જળપણું ફોલ.
- મુકેશ દવે
અમરેલી
તારીખ : ૨૫/૦૫/ર૦૨૩
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો