સુખ છલોછલ ઘરમાં વરસી રહ્યા જ્યાં તડકા,
એટલે અંદરથી દાઝી ગયાં સૌ અડધાં.
મંચ પર જ્યાં મારો કિરદાર આવ્યો ત્યાં તો,
કોઈ આવી સહસા પાડી ગયેલું પડદા.
એવી ચમકી ઊઠી'તી આંખ એને જોતાં,
પ્રાણ ફૂંકતા થાતાં જાણે સજીવન મડદાં.
હો ગરીબી તો પણ વસતો સુદામો હૈયૈ,
શામળો દોડીને આવે લઈને પગ અડવા.
નાભિથી ઊઠે ઘેરો નાદ તો; હે ઈશ્વર !
તારા ધામે એના ઊઠી જવાના પડઘા.
- મુકેશ દવે
પાન્ધ્રો
તા.૧૩/૧૨/૨૦૨૨, સોમવાર
ગાલગાગા ગાગા ગાગાલગાગા ગાગા
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો