એની વાણીમાં જાદુ છે,
પણ એ અલગારી સાધુ છે.
ભિક્ષાપાત્ર અખૂટ રહે પણ,
ખપ પૂરતું એણે ખાધું છે.
અંગે ભસ્મ ઘરેણું એનું,
ખુદ ઈશ્વર એનું નાણું છે.
મિલકતમાં તો જીરણ કંથા,
શંખ, ચલમ ને બસ વાજુ છે.
આંખે છલક્યો જાય અમીરસ,
ને અંગારા પર કાબુ છે.
આંખો મીંચી બ્રહ્માંડ જુએ
તો, સઘળું આજુ-બાજુ છે.
શ્વાસોમાં આરાધ અલખનો,
ભવભવનું સાચું ભાથું છે.
- મુકેશ દવે
પાન્ધ્રો
તા.૧૫/૧૨/૨૦૨૨, ગુરુવાર
૮ગા
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો