વિંઝાતા વાયરાની ફૂંકાતી લ્હેરે મન આમતેમ ડોલતું ઊડે,
વાદળાંની દોડ સંગ ફંગોળી હિંચકો ઉછળતી મોજે અંગ ઝૂલે.
ખેતરના શેઢામાં રોમરોમ કંપેલો
આમતેમ દોડે છે તડકો,
વાયરાનો સ્પર્શ અંગમાં રેલાવીને
ઠાવકી મોલાત કરે લટકો,
વાદળાની આડશમાં સૂરજ સંતાઈને રમણીની જેમ કંઈક રૂઠે.
વાદળાંની દોડ સંગ ફંગોળી હિંચકો ઉછળતી મોજે અંગ ઝૂલે.
સૂકીભઠ્ઠ નદીઓમાં જોબન વરસ્યું
ને ઓલા ભીંજાતા કાંઠાઓ ઝૂમ,
વરણાગી નદીઓએ મેલી મરજાદ
પછી દરિયાની બાહોંમાં ગૂમ,
નદીઓએ વિંટાળીને મસ્તીના ઘેનમાં દરિયો દરિયાવ દિલ ભૂલે.
વાદળાંની દોડ સંગ ફંગોળી હિંચકો ઉછળતી મોજે અંગ ઝૂલે.
- મુકેશ દવે
હાથબ બંગલા
તા.૦૨/૧૨/૧૯૮૫, રવિવાર
V.nice
જવાબ આપોકાઢી નાખો