ગઝલ - માણસ છું

 સાદ ન પાડો તો પણ સામેથી મળતો માણસ છું,
સબરસ જેવું જીવ્યું મારું; સૌમાં ભળતો માણસ છું.

આ હાથોને કોઠે પડ્યું; તંગીમાં કાયમ રહેવું,
સંકડામણ ક્યાંથી નડશે ? આશિષ રળતો માણસ છું.

કસકસમાં આપીને લિજ્જત; રાખ બનીને ખરતો,
ખાખી બીડી જેવો હું ઠરતો-બળતો માણસ છું.

કેમ કરીને સરવર જેવું નિશ્ચલ મારે રહેવું ?
નિર્મળ ઝરણાં જેવો મોજે ખળખળતો માણસ છું.

હૈયા પર પથ્થર મૂકીને મારાં આંસુ ખાળું,
કોઈના બે આંસુમાં હું ઓગળતો માણસ છું.
- મુકેશ દવે

અમરેલી
મૂળ ; તા..૨૯/૧૧/૨૦૧૩
સુધારો : ૨૬/૧૦/૨૦૨૧,  મંગળવાર