શુક્રવાર, 3 ફેબ્રુઆરી, 2017

ચાલો મૂકીએ આ જંજાળ,ઘર ભણી જઈએ.
કોઈ તો રાખે છે સંભાળ ,ઘર ભણી જઈએ.

પ્રતીક્ષામાંઊભું બારણું; સ્મિત વેરી આંગણે;
કેવા રાખીને ખૂલ્લા વાળ, ઘર ભણી જઈએ.

કિલ્લોલને ઉચકવા બે ખભા ખૂબ આતુર છે,
તો પહોંચી જાઓ તત્કાળ,ઘર ભણી જઈએ.

પૃથ્વીનો છેડો ઘર ને સૌથી મોટું છે તીરથ,
તો લો શાના છીએ કંગાળ,ઘર ભણી જઈએ.

હોય સૂકો રોટલો; પણ પ્રેમ મસળીને કર્યો,
ભૈ એને જ ગણો રસથાળ,ઘર ભણી જઈએ.
- મુકેશ દવે

૧૮/૨/૧૩

ટિપ્પણીઓ નથી:

ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો