આપણે કવિઓ
એક વહેતી નદી.
કવિતા આપણું નીર,
નિર્મળતા આપણું ખમીર.
ક્યારેક સુકાઈ જઈએ;
તો વળી ક્યારેક પૂરપાટ વહીએ...
કેટલાંય બેડાં છલકતાં જાય
તો કેટલાંય ખાલી ખખડતાં જાય,
કોઈ નીર ભરી જાય,
તો કોઈ મેલ ઠાલવી જાય..
કોઈ બાંધીને ખેતરે સીંચે;
તો કોઈ ઊર્જા બનાવી ખેંચે.
કંઈ માછલીઓ ક્રિડા કરે;
તો કંઈ શિકાર થાય.
પણ
આપણે શું ?
નિસ્પૃહિતા આપણી ધરોહર
આપણે તો બસ વહેવાનું
કલકલવાનું
આપણે કવિઓ
એક વહેતી નદી.
કવિતા આપણું નીર,
નિર્મળતા આપણું ખમીર.
- મુકેશ દવે
૩૦/૪/૧૨