એ વાત અલગ છે - શૈલેન રાવલ

"એ વાત અલગ છે"- કવિશ્રી શૈલેન રાવલ કૃત ગઝલ સંગ્રહ સપ્રેમ મળ્યો અને એટલાં જ પ્રેમથી વાંચ્યો.પ્રકૃત્તિના ખોળે ઉછરેલ આ કવિની ગઝલોમાં કોઈ ને કોઈ શૅ'ર પ્રકૃત્તિ સાથે સંધાન લઈ આવે છે.આ પ્રાકૃત્તિક સંધાન ધરાવતા શૅ'રની સફર કરીએ - by  Mukesh Dave
*
મારું ગણું શું, સૂર્યને હું અવગણી શકું ?
ઝાકળની જાત છું,બે ઘડીનો મિજાજ છે.
*
આવશે તો મન મૂકીને આવશે;
પંખીઓ થોડા પૂછીને આવશે ?
*
ક્યાંકથી ભીની હવા આવી,
ડાળ ડાળો નાચતી થઈ ગઈ.
*
કેટલું વરસી પડાયું, પૂછવાનો અર્થ શો ?
એક ભેરુ આંગણે વરસાદ પર આવી ગયો.
*
ચાલ ખોબો ધર,તને ફૂલો દઉં,
છળ ઉગાડીને કદી જીવ્યો નથી.
*
ફૂલ, પંખી,પર્ણનો આદર કરું છું;
નોખી ઢબથી ધર્મનો આદર કરું છું.
*
સાંભળ્યું ચીં... ચીં... જરા માળા વિશે
ઓરડે પછી પડઘા કેવા પડ્યા ?
*
વાયરો ચૂમી અને ચાલ્યો ગયો,
ઝાકળી પગલાં અહીં એવા પડ્યા.
*
પછી કેમ પંખીઓ ના ચહેકે મસ્તીમાં આવી,
અરે, વૃક્ષથી નીતર્યા લાડનો મામલો છે.
*
પર્ણ હીન તો પર્ણ હીન પણ વૃક્ષ તો છે;
આંગણા માટે ગજબનો આશરો છે.
*
કૈં જ સ્પર્શી ક્યાં શકે જળ કે પછી કાદવ ?
સંત સમજણને કમળનો તર્ક તેં દીધો.
*
પળો બધી યે પતંગિયા શી,
કેમે સપને સમાઈ ભૈયા !
*
બેઉ કાંઠે રહી વાત વહેતી;
બોલ ક્યારે નદી ચણભણી છે ?
*
પાસ પાસે સાંપડે ટહુકા અને ચિત્કાર પણ;
કૈં નહીં વૃક્ષાળ વય બાબત ખૂલીને બોલજે !
*
પોતપોતાની રીતે લડતા સમસ્યાથી;
કાગડો નળ પર ઘસે છે ચાંચ વસ્તીમાં.
*
ઊભા છે ઝાંઝવાઓ માર્ગમાં મારા;
નહીંતર આખ સામે તો સરોવર છે.
*
નથી ધૂળ, વંટોળ ગ્રીષ્મનો;
નિરંતર સુગંધિત ગુલાલ છું.
*
જીવ મારો ઘણો સંતોષી છે;
ચપટી માટી મેં ગજવે ખોસી છે.
*
માણસો આસમાન લઈ જાશે;
પંખીઓની ઉડાન લઈ જાશે.
*
ફૂલ જેવા વર્ષ માણ્યા ગણગણી;
શી રીતે એ કારમી ક્ષણ તોડશે ?
*
છે હવાની એ શરારત હોય; પણ
બુદબુદા સંભાળવા સહેલા નથી.
*
એ જ રસ્તા મને દોરી ગયા
વૃક્ષ જે અત્તરના ફાયા થઈ ગયા.
*
કંટકોને નથી ખબર એની,
ફૂલ તો ઝાકળી મલમ રાખે.
*
જામતી રાતે મહેંકવાની છે;
આ ગઝલ દોસ્ત, રાતરાણી છે.
*
રોજ એ તાજા ફૂલો દીધા કરે છે;
હસ્તરેખા થોડી સુક્કી ડાળખી છે ?
*
વૃક્ષના વિચ્છેદની ઘટના પછીથી
પંખીના પડછાયા અવસાદી ફરે છે.
*
પીંજરેથી પંખી ગાયબ થઈ ગયું છે
પીંજરામાં સ્તબ્ધ આઝાદી ફરે છે.
*
એ રીતે લલચાવવું ફાવી ગયું છે;
ઝાંઝવાનાં જે રીતે પગલાં પડે છે.
*
અનોખા વિસ્મયો માળા વિશે જાણી,
પવન થંભી ગયો'તો ડાળખી પાસે.
*
અહીં આભ ધરતીને અર્પિત થયું છે;
ને પ્રત્યેક ઢેહું સુગંધિત થયું છે.
*
ગંધ માટીની ભરી છે ફેફસા અંદર
તો ય ખેતર કાં હજી રાશ'વા લાગે ?
*
મોસમી કલરવ સમો છું !
શબનમી પગરવ સમો છું !
*
બે'ક શબ્દોથી નવાજે તું, ખરેખર
વૃક્ષ અંગે પંખીઓ પ્રતિભાવ દેશે.
*
પૂર્વજોની હાજરી વર્તાય એના સ્પર્શમાં;
આજ ઘેઘૂર છાંયડાથી મન મનાવી જોઈએ.
*
હજુ પણ કેમ પંખી ડાળ પર પાછું નથી આવ્યું ?
સતત ચિંતિત રહેલા ઝાડવાની વાત શી કરવી ?
*
ઘાસ માફક ઝૂકવું ડહાપણ ભરેલું;
વાયરો ફૂંકાય છે માથા ફરેલો.
*
એ નદીથી પણ બચે એવું નથી
ઝાંઝવાનો ગાળિયો છે ડોકમાં.
*
શક્ય ક્યાં છે ખુશ્બૂ બંધાય એ;
જ્યાં સુધી હળવે હવા ચાલ્યા કરે.
*
જે નદીના ગાન સામે આંગળી ચીંધે;
એ ધરમ ને ધ્યાન સામે આંગળી ચીંધે.
*
લ્હેરખીએ કાનમાં કીધું;
આજ ટહુકા ઘેરથી આવે.
*
એક ખિસકોલી તરત પાછી ફરી ગઈ,
તરફડે છે સ્પર્શ સૂના બાંકડામાં.
*
વૃક્ષ માફક જીવવું ફાવી ગયું એને
ઝકળી સંગાથ નિર્વિવાદ રાખે છે.
*
તરસ મારી ફક્ત ખોબે ચડે છે
નદીઓ પણ તને ઓછી પડે છે.
*
એક તો દેણું ઘટી શકતું નથી
ને વળી વરસાદપણ માઠો પડે.
*
પવનને પૂછવું પડશે; કે ડાળી ને -
ખરેલા પાંદડા શું ગણગણી આવ્યા ?
*
જીવવા માટે જરૂરી હોય છે,
બે'ક મિત્રો વૃક્ષ સરખા રાખીએ.
*
કૈં નદી માગી નથી, સાચું કહું ?
માત્ર મેં ખોબો ધર્યાનું આળ છે !
*
તને કેમ ખાલી જણાયો ?
મેં તડકેથી ખોબો ભર્યો છે.
*
છીનવી લીધાં નદી - સરવર, ઘણું યે,
ને હવે એ ઝાંઝવા - રણ છીનવે છે !
*
શી રીતે માપસર જીવવાનું ?
શીખવે પાનખર જીવવાનું !
*
પંખીઓને આશરો દેતી,
ડાળખી દીવાસળી થઈ ગઈ.
*
આભ ખોયું, બારણાંથી દૂર થઈને શું મળ્યું ?
એકદમ તાજી હવાથી દૂર થઈને શું મળ્યું ?
*
ગામડાની એ હવા પાછળ મૂકી આવ્યો
ગોઠિયાને આવ-જા પાછળ મૂકી આવ્યો.
*
આંગણું તો ખીલશે
ત્યાં પારેવું જોઈએ.
*
સૂર્ય ભીંજાતો રહ્યો
આંખથી આંસુ ઢળ્યું.
*
બે'ક ટહુકાને સ્પર્શી શકાય
શીત દાયક મલમ લાગશે.
*
પંખીએ પાંદડાને કહ્યું
પાનખરમાં મારું શું થશે ?
*
ચાંદની ઊતરી આંખમાં
સ્વપ્ન સહુ રાતરાણી થશે.
*
ફૂલ માફક ખીલવાનું હોય છે,
એટલે પથરાળમાં રહેવું પડે.
*
માણસો જાણે કુહાડીના ફણાં,
લીલકાતી નાતમાં સોપો પડ્યો.
*
સાંભળું તો સાંભળું કોને હવે ?
ક્યાંકથી ટહુકો ભળ્યો છે ગાનમાં.
*
કંટક વચ્ચે શ્વાસ ભર્યા છે
ફોરમનો આસ્વાદ કરું છું
*
એમને વૃક્ષો દુઆ દેશે
પંખી પ્રેમીઓ નગરમાં છે !!!
*
પંખીઓ ચહક્યા અને અજવાસનો મહિમા થયો
જોતજોતામાં આખિલના વ્યાપનો મહિમા થયો.
- શ્રી શૈલેન રાવલ