બચલી ડોસી સો વરસની તોય હજુએ જીવે,
ઝળેલ સાડલે બખિયા મારી જીવતર આખું સીવે.
ઘાઘરી-પોલકું મીંડલે વીંટી
ઝૂલે આંબા ડાળે,
શૈશવ આખું છબ્બો છબ્બો
પાંચીકે ઉછાળે,
નોંધારી ભીંત્યુંને ટેકો આપ્યો'તો એક દીવે,
બચલી ડોસી સો વરસની તોય હજુએ જીવે.
બોખાં મોંએ ચગળાતું આ
જોબનિયું ગળચટ્ટું ,
ઓરડાનું અંધારું ઓઢી
ધનને મેલ્યું છૂટૂં
બારસાંખના તોરણ સઘળાં ફૂલો થઈને ખીલે,
બચલી ડોસી સો વરસની તોય હજુએ જીવે.
દાણા-છાણાં વીણીવીણી
સેવી નીજની આંખો,
ઊડી ગઈ ગઢપણની આશા
ફૂટી જ્યાં બે પાંખો,
થૂ-થૂ-થૂ-થૂ ખારી-કડવી એકલતાને પીવે,
ઝળેલ સાડલે બખિયા મારી જીવતર આખું સીવે.
- મુકેશ દવે
તા.૧૦/૦૨/૨૦૧૭
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો